طاهر احمدزاده بدرستی الگویی از یک مسئول مردمی بود که در دیکتاتوری حکومت آخوندی منش او را تاب نیاوردند. و خیلی زود او را امواج تیرهای کینه خود نمودند.
استاد طاهر احمدزاده از جمله مبارزان ملی ایران بود که سابقه مبارزاتی او به دهه ۲۰ شمسی برمی‌گردد. او در سال‌های طولانی عمر خود، همواره خار چشم دیکتاتوری‌های شاه و خمینی بود و به همین دلیل در هر دو رژیم به زندان افتاد.
فعالیت‌های سیاسی طاهر احمدزاده
طاهراحمد زاده متولد سال ۱۳۰۰از شهر مشهد بود و فعالیت‌های سیاسی خود را از سال ۱۳۲۱ شروع نمود. وی در زمان نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران با همه وجودش به این نهضت پیوست و از یاران و حامیان جدی دکترمصدق قرار گرفت. پس از کودتای ۲۸ مرداد، وی یکی از گردانندگان اصلی نهضت مقاومت ملی در مشهد بود که نشست‌های مخفی آنرا اداره می‌کرد و به عنوان نماینده جبهه ملی در خراسان شناخته می‌شد.
طاهر احمدزاده، بدنبال همین فعالیت‌ها و ارتباطی که با افراد مبارز آن زمان داشت. در فاصله سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ که انقلاب ضدسلطنتی به پیروزی رسید، بارها به زندان افتاد. طاهراحمدزاده در آستانه انقلاب در آبان سال ۵۷ از زندان شاه آزاد شد و پس از انقلاب از طرف دولت مهندس بازرگان به‌عنوان استاندار خراسان منصوب گردید. شیوه عمل طاهر احمدزاده در این سمت به عنوان الگویی از یک مسئول مردمی در جامعه معرفی گردید. زیرا او با دوچرخه خود به سرکار می‌رفت و اعتقاد داشت که وقتی نیاز ندارد نباید بودجه مملکت صرف ماشین و راننده مخصوص برای یک مسئول شود. در رسیدگی به امور شهر، اولویت او رسیدگی به مشکلات مردم محروم و حل مشکلات آنها بود.
پسران طاهر احمدزاده
علاوه بر خود طاهر احمدزاده که در صحنه سیاسی و مبارزاتی ایران نقش داشت، پسران او نیز نقش جدی در مبارزات ضد دیکتاتوری علیه دو رژیم شاه و خمینی داشتند.
مسعود احمدزاده پسر بزرگ او، دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه تهران بود. مسعود به‌واسطه‌ی فعالیت‌های پدرش که از فعالان جبهه‌ی ملی بود؛ در یک خانواده‌ای سیاسی رشد کرد. او به همراه امیرپرویز پویان گروه احمدزاده ـ پویان را بنیان نهادند. این گروه، هسته اصلی تشکیل‌دهنده‌ی «سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران» است. مسعود احمدزاده، از بنیان‌گذاران سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، در روز ۱۱اسفند ۱۳۵۰، به‌همراه ۵تن دیگر از اعضای این سازمان در برابر جوخه‌ی تیرباران قرار گرفتند.
یکی از آنها مجید احمدزاده برادر مسعود بود و دیگران؛ حمید توکلی، غلامرضا گلوی، عباس مفتاحی و اسدالله مفتاحی بودند. یک روز بعد از اعدام این پنج نفر، ۴تن دیگر از اعضای سازمان چریک‌های فدایی به نام‌های بهمن آژنگ، عبدالکریم حاجیان سه‌پله، سعید آریان و مهدی سؤالونی نیز تیرباران شدند.
پسر سوم طاهراحمدزاده، مجتبی احمدزاده بود که از هواداران سازمان مجاهدین شده بود و در فاز سیاسی با جنبش مجاهدین فعالیت جدی داشت. اما مجتبی نیز در ۸ آبان ۱۳۶۰ در زندان اوین بدست دژخیمان خمینی اعدام گردید.
کینه خمینی علیه طاهراحمدزاده
با اینکه طاهر احمدزاده در بعد از انقلاب ۵۷ مدت کوتاهی در سمت استانداری خراسان قرار گرفت، اما منش ملی و روح ضد دیکتاتوری او باعث شد که خمینی کینه او را بدل گیرد. سابقه طولانی مبارزاتی او و حمایت‌هایش از دکتر مصدق به مذاق خمینی خوش نمی‌آمد و نمی‌توانست حمایت‌های مردمی او را تاب بیاورد. او را در سال ۱۳۶۰ دستگیر کرده و به زندان اوین بردند. در اوین از طرف لاجوردی تحت شکنجه‌های زیادی قرار گرفت تا او را مجبور به مصاحبه نمایند. طاهر ابتدا از پذیرش مصاحبه سرباز زد. اما آخوند گیلانی برای او جیره روزانه صد کابل برید که تا وقتی انجام مصاحبه را نپذیرفته روزانه ۱۰۰ کابل بخورد. طاهر تا ۱۶روز تحمل نمود. بر اثر شدت کابل‌هایی که بطور روزانه خورده بود، توان راه رفتن نداشت. پاسداران او را با فرغون به شعبه برده و کابل‌ها را به او زده و برمی‌گرداندند.
طاهر بعد از آزادی در زمان خمینی، در زمان خامنه‌ای نیز دوباره دستگیر و به زندان برده شد. نهایتا در سال ۱۳۸۰ در سن هشتاد سالگی از زندان آزاد گردید. اما منزل او همیشه تحت نظر مأموران امنیتی رژیم قرار داشت.
سرانجام طاهر احمدزاده
طاهر احمدزاده در آذرماه ۱۳۹۶در سن ۹۶ سالگی درگذشت. پیکر او در روز ۱۲آذر ۱۳۹۶در گورستان بهشت رضا در مشهد به خاک سپرده شد. اما نام طاهر احمدزاده هم بخاطر یک عمر مبارزاتی‌اش و هم بخاطر اینکه پدر فرزندان پر آوازه‌‌ای بود که نامشان همچنان طنین انداز تاریخ معاصر است. در تاریخ مبارزات آزادی خواهانه مردم ایران برای همیشه ثبت می ماند. کتاب «روایت دیگر»، خاطرات طاهر احمدزاده است که نویسنده آن جلال میرحسینی می‌باشد. این کتاب از وزارت ارشاد اسلامی مجوز نشر نگرفت و قرار است این کتاب را نشر باران در سوئد منتشر کند.
