مسعود رجوی: سخنی با پرسنل میهن پرست وانقلابی ارتش - به مناسبت سالگرد انقلاب ضدسلطنتی و قیام همافران

ما می‌خواهیم آتش را گسترش بدهیم

می‌خواهیم از این اخگر خرمنی بسازیم

خرمنی از آتش مقاومت و انقلاب 

که بی‌گمان عبا و قبای ستمگران را خواهد گرفت

خواهد سوزاند و خاکستر خواهد کرد 

مسعود رجوی- ۱۲اردیبهشت ۱۳۶۳

بنام خدا و به‌نام خلق قهرمان ایران، به‌نام همه شهدا و اسرای مقاوم خلق، به‌نام سردار شهیدمان موسی و به‌نام سمبل زن انقلابی مجاهد اشرف و به‌نام تمامی پرسنل دلیر قهرمان و مقاوم ارتش، مردان از جان گذشته، جان برکف و رزمنده‌ای که امروز بذر رهایی رو، بذر انقلاب نوین خلق را و بذر صلح و آزادی را در ارتش ایران، ارتش ملی و مردمی آینده ایران با به جان خریدن در بدری، آوارگی و همه نوع زجر و محرومیت و شکنجه کشت و کار می‌کنند.

پرسنل ملی، میهن‌پرست، انقلابی و مردمی ارتش از این پس سوگند خورده اسباب غرور و افتخار مردم و میهنش باشه و پرچم صلح و آزادی را بدوش بکشه. و این‌که از این پس تکیه گاهی خواهد بود برای خلق و برای مجاهد خلق، برای همه کسانی که آزادی مردم رو در سر می‌پروانند. این درجه از اعتلاء این درجه از اعتلاء فردی و تشکیلاتی بر شما و برما و بر مردم ایران مبارک باد. لازم نیست من اسامی آن تعداد از برادران شما را ببرم، آنهایی که از روز شهادت سرگرد محبی نخستین پرسنل برجسته شهید سازمان تا امروز همه چیز را به جان خریدند،

طبیعتاً شما جمع کوچک و سمبل ارزنده و برجسته‌ای هستید از تمامی آنهایی که در داخل خاک میهن‌مان هستند به‌خصوص آنهایی که در زندانها از ۳۰خرداد به اینطرف باز هم پرچم مقاومت و صلای افتخار و شرف را بر دوش می‌کشند با همه شکنجه‌ها با همه فشارهایی که مستقیماً بر روی خانواده هایشان اعمال میشه این فشارها و ناراحتیها البته دردناک است.

اما از طرف دیگر در روی دیگر سکه پیامی سرخ خونین فام برش نقش بسته که خبر از پیروزی ما میده. البته من قصد صحبت مفصلی امروز ندارم اما از ذکر این نقطه نباید مضایقه کنم که هر چقدر که در خط مشروع و عادلانه سرنگونی رژیم ضدبشری خمینی پیش می ریم اهمیت پرسنل نظامی مجاهد خلق به‌طور اخص و پرسنل وطن‌پرست و ملی ارتش به‌طور اعم، در هر قدم و در هر مرحله بالاتر میره. به‌نحوی که باید تصریح کرد اگر ما در تدارک قیام هستیم، اگر نمی‌خواهیم به اون ترتیبی که قدرت را خمینی ربود ما به حاکمیت برسیم، اگر می‌خواهیم که پایه‌های مردمی ما در هر کجا استوار باشه، آن‌قدر استوار که نسلی دیگر از ما به قربانگاه نره، آن‌قدر استوار که بتوانیم به مدد تمامی مردم‌مون به‌طور کلی و به‌طور مشخص، نیروهای مسلح ملی دموکراتیک و مردمی‌مان مرزهامون را آب و خاک مان را، شرف ملی‌مان را و آزادی‌مان را و صلح پایدار میهن‌ مان را حفظ بکنیم، در اینصورت لاجرم بایستی از مسیر قیام به پیش بریم. در این مسیر اگر منظور یک قیام عمومی هست اگر چه موتور محرک و نیروی پیشتازش عنصر مجاهد خلق است نیروی محوری‌اش در هر لباسی اعم از لباس رسمی نظامی یا لباس مقاومت در این صورت هر چه که به جلو می ریم اهمیت و نقش پرسنل ملی و میهنی افزایش پیدا می‌کند. دست آخر در قدم نهایی درست مثل اون بار چون این یک قانون عام است. عنصر مردمی انقلابی میهن‌پرست نقش تعیین‌کننده‌ای در کفه تعادل‌قوا و تغییر اوضاع خواهد داشت.

یعنی ما می‌خواهیم این بذر را گسترش بدهیم یعنی می‌خواهیم نشاء بکنیم، یعنی می‌خواهیم این آتش را گسترش بدهیم، یعنی می‌خواهیم از این اخگر خرمنی بسازیم، خرمنی از آتش مقاومت و انقلاب که بی‌گمان عبا و قبای ستمگران را خواهد گرفت، خواهد سوزاند و خاکستر خواهد کرد

کافی است که فقط همین را عمیق درک بکنید، اگر این درک بشه جوینده یابنده است. و هیچ چیزی غیرممکن نیست. این مبرم‌ترین وظایف امروزی ماست. ما برای این‌که با وظایف خودمون با خون شهدامون، یکبار دیگر تجدید عهد بکنیم در اینجا جمع شده‌ایم. می‌خواهیم بگیم که حالا که توانسته‌ایم زنده بمانیم یا دقیق‌تر بگم حالا که تا این تاریخ شرف شهادت شهادت مجاهد گونه نصیبمان نشده، چه کسی در صفوف اول می‌بایستی در آینده هم پرچمدار تمامیت، استقلال و آزادی وطنش باشه؟ نیروهای وابسته؟ سرکردگان ارتش شاه؟ پاسداران ظلمت؟ نه نه تنها نیروی مشروع، سراسری، مقاوم و شناخته شده در کل کشور اگر سازمان هست در داخل ارتش شمایید.

خود شما بهتر می‌دانید به عینه تمامتون دیدین نظم شاهنشاهی ارتش را. مگر شما نبودید که از فردای انقلاب خواستار این بودین که رسومات شاهی لغو بشه، مگر خواستار یک ارتش ملی یک ارتش مردمی نبودید؟ ارتش شاه چی بود؟ نه پرسنلش نه تک‌تک افراد، بحث فردی نمی‌کنیم نظام و قواعد حاکم بر این افراد. اون نظم یک نظم دست‌نشانده وابسته و شاهنشاهی بود.

اولاً این ارتش را جدای از مردم می‌کرد، به‌صورت آقا بالاسر و سرکوبگر در می‌آورد، ثانیاً برای این‌که چنین کارآیی داشته باشه این ابزار مناسبات و قواعد داخلی‌اش را با موازین شاهی تنظیم می‌کرد، اطاعت و انضباط کورکورانه بود نه آگاهانه و از روی اشتیاق. تبعیضات حتی در جایی که لازم نیست مثلا در امر غذا، شما بهتر می‌دانید که فراوان بود حق انتقاد و انتقاد از خود وجود نداشت الآن هم وجود ندارد. حق این‌که صلاحیت فرماندهان اقلاً مورد مشورت و تأیید زیردستان قرار بگیرد نبود، پس بنابراین همان نظم تزریق شده بود. یک چنین ارتشی طبیعی بود که در قطب‌بندیهای جهانی میل می‌کنه به جانب این‌که دست‌نشانده باشه، چون آن رژیم دست‌نشانده است، رژیمی که اهرم فرماندهی‌اش را به‌دست دارد. همین‌طور در جنگ‌افزار صرفاً و صرفاً عنصر محضاً تخصصی یا محضاً فرماندهی را می‌بیند خوب این از ارتش شاه. مگر شما نمی‌خواستید و مگر اکثریت قاطع مردم ایران حمایتتون نمی‌کردند که اون نظم برهم بریزه از یک‌سو طینت شما با ارتجاع با ولایت فقیه خمینی سازگار نبود، از یک‌سو اون حاضر نبود که حق انقلاب را به‌جا بیاورد.

در این دوران می‌بینیم از آنجایی که بافت و ساخت رژیم خمینی و طینتش شاهی نیست به ترتیب شاه، با ابزار دین آمده، با دجالگری دین‌فروشانه آمده، با شعار صدور انقلاب آمده، لاجرم بایستی ارتش خصوصی خودش را برعلیه ارتش رسمی سازمان بده، یعنی سپاه پاسداران. هر روز هم شاهد هستید تدریجا تبدیل به وزارتخانه شده بعد نیروی زرهی داره شما بهتر می‌دانید واحدهای ویژه هوایی دارد دریایی دارد و الی آخر. زیرا بدون این اولاً شما را نمی‌توانست مهار کند، ابزار سرکوب می‌خواهد پس در داخل خود ارتش دوائر سیاسی ایدئولوژیک، تفتیش عقاید، سرکوب، اخراج، اعدام. اما چون کلیت این دستگاه هم نمی‌تونه به خدمتش بیاید پس بایستی دستگاه خودش را که اون دستگاه ارتجاعی هم درسته دم از مکتب مکتب به ابتذالی‌ترین صورت میزنه. 

ما چی می‌گیم ما شعار استراتژیکی مون این است نه شاه نه خمینی، نه وابستگی نه ارتجاع نه دیکتاتوری.

شما دیدین در هر کجا که اغلب بعضی از خود شما، مشورت یا شوراها یا محافلی تشکیل داده بودین، که در حقیقت خیلی پشتوانه می‌داد اگر می‌گذاشتند به ارتش، هم داخلش را خیلی قوام می‌داد هم خارجش را ولی البته حرف ولایت فقیه‌اش را نمی‌خواند. اول کس هم بود که به نیروهای مقاومت می‌پیوست، کما این‌که شما کردید چه در دوران مبارزه سیاسی و چه از وقتی که ناگزیر خود خمینی ما را به مقاومت مسلحانه وادار کرد و شما می‌دانید که منهای مقاومت مسلحانه آنچه که می‌ماند بیشتر از یک شوخی و بیشتر از یک طنز مبتذل نیست.

در غیراین صورت کما این‌که امروز می‌بینید مخصوصاً در خارج از کشور نیروهای دست‌نشانده که واقعیتی ندارند، ولی خوب حمایتهای خارجی می‌خواهند بگیرن استثمار پشتشون است یا می‌خواهن بیارن. اگر شانسی داشته باشند در آینده ایران با حمایت استعماری است. فکر می‌کنید که آنها چه کردند در گذشته یعنی در زمان شاه، یا در آینده چه خواهند کرد؟

بله شاهی سلطنت طلب، خط وابستگی همین را هم می‌خواهد در حالی‌که اگر آن پایه‌های مردمی باشد احتیاجی به این‌که سرانجام یک غده زائد سرکوبگر باشه وجود ندارد. شما پیام آوران چنین مسیری هستید درچه شرایطی؟‌

در شرایطی که. خیلی مدعیان از صحنه عمل حذف شدند. در جریان تکامل در جریان انتخاب اصلح در جریان ارتقاء آن انقلابی که شعله‌اش را خمینی آمده بود فرو بکشه، اما ما نگذاشتیم ما که میگم اصلاً منظور فرد نیست جنبه گروهی هم نمی‌خواهم تأکید کنم یک نسل است، از آن روزیست که اولین فریاد مرگ بر شاه را کشیدین، چه در اینجا چه در دانشگاه چه در زندانها، تا امروز. بسیاری از مدعیان از صحنه حذف شدند نمی‌کشیدند اما شما و عمدتاً شما منظورم داخل کشور هستید. معمولاً در راستای وابستگی قدرتهای استعماری چه می‌کنند؟ بایک حزب سیاسی و فقط کار سیاسی که نمی‌تونند قدرت را بگیرند.

پس مسأله در یک‌کلام این است آینده کی؟ جانشین یا به‌اصطلاح آلترناتیو کی؟ نیروی تعیین‌کننده کجاست؟

چیزی از بین رفتنی نیست بذری ریخته نشده که بتواند از بین برود یا کسی بتونه از بینش ببره زیرا این بذر در قلب میلیونها آدم استوار شده. زیرا تضمینش شرف نیروها افراد و نظایر خود شماست، مگه شما نمی‌توانستید با پستهای بالا به نسبت فالانژها به نسبت دوایر سیاسی ایدئولوژیک در همانجا باشید؟ مگر به خیلی از شما پیشنهادات پستهای بالای ارتش را نکردند چرا ترک کردید؟ چرا آمدید؟ چرا ریسک جان و خانمان و زندگیتون را پذیرفتید؟ زیرا، بله به همان دلیل به‌دلیل همان آتش، آتش شرف و حریت. این را نمی‌شود از بین برد. همه تاریکی‌های دنیا قادر نیستند ظلمت شعله یک شمع را خاموش بکنند چون آنچه که اصالت دارد نور است. آن چیزی که اصالت دارد همان است که نمی‌شود در شما آن را فروپاشید خوب پس آن خط خمینی احتیاجی به صحبت ندارد…

می‌دانید در عالم مردم گرایی مطابق با معیارهای سازمان که خود شما به این دلیل جذب آن شدید همه ما والا مسأله شخصی نداشتیم که، عنصر سیاسی و نظامی جدایی ناپذیر است. یک چیزی که بهش بگین فقط شما نظامی ولاغیر. اینکار شاه است یا کار خمینی است، حق دخالت در سیاست هم ندارید، باید هر چه بگویند انجام بدهید خوب این اطاعت کورکورانه است، ما به‌خاطر آن شعله اعتقاد و ایمان که ازش فداکاری بیرون می‌آید به هم چسبیدیم؟ نیست و در یک راستا قدم برداشتیم نیست؟ بنابراین وظایف نظامی و سیاسی شما از هم جدایی ناپذیر است کما این‌که مال سازمان کما این‌که مال جنبش. کما این‌که شما می‌بینید در گذشته هم دیدین. تا جایی که برین سرتون را بیاندازین پایین خونون را بدین شهید را بدهید زندان را بکشید کسی با شما کاری ندارد. اما همین‌که بیایید بخواهید این درختانی را که با خون آبیاری کردیم، میوه‌اش را هم به مردم انتقال بدیم از استقلال واقعی از آزادی واقعی صحبت بکنیم آنوقت، آنوقت بد میشیم. آنوقت که خمینی نشسته در نوقل لوشاتو صحبتی از شما نمی‌کند فردا می‌آید اول شما را سرکوب می‌کند و انبوهی میوه چین و فرصت‌طلب که خودشون راه را هموار می‌کنند برای سرکوبگران برای دیکتاتورها. بعداً گفتم بیشتر توضیح خواهم داد در یک فرصت دیگری سه نسل یک قرن از انقلاب مشروطه تا امروز همیشه مجاهدها مبارزهای واقعی بازنده‌ها بودند تا زمان خمینی به هنگام مبارزه کردن و خون دادن و فداکاری در صف اول اما بعد خوب دیگه تمام شد شما بروید دنبال کارتون. نه، بعد از ۱۹سال در آستانه ۲۰سال سابقه سازمان تجاربش به ما آموخته کافی نیست فقط در زندانها فقط در صحنه نبرد و مقاومت مردمی بلکه در صحنه سیاسی هم لازم است که خودمون حرفمون را بزنیم نقطه نظراتمان را بیان بکنیم. جانشین آلترناتیو و برنامه و طرح خودمان را ارائه بدهیم زیرا دیگری برای ما نخواهد کرد.

خمینی باشه یا انواع و اقسام فرصت طلبها و میوه چین ها. دلایلی که سازمان تصمیم گرفت بعد از ۱۷ یا ۱۸سال که سازمان سابقه داشت که خود من را هم به اینجا اعزام کند می‌دانید، نباشیم در نوک سیاسی کارتون هم، گل سیاسی‌اش را هم دیگری خواهد چید و میوه‌اش را هم و مزرعه را هم پایمال خواهد کرد و باز شما را به قربانگاه خواهد فرستاد. تردید نکنید، با این تفاوت که وقتی ما صحبت از میوه می‌کنیم از میوه‌های انقلاب نه برای خودمان یا گروه مان، بلکه برای آن نسلی می‌کنیم برای آن ملتی می‌کنیم که حالا شما بچه‌هایش را می‌دانید چطوری توی جبهه‌های جنگی که همین الآن ضد ملی و ضدمیهنی و مشخصاً در خدمت ارتجاع برعلیه استقلال و برعلیه تمامیت ایران، پس وظایف سیاسی و نظامی جدایی ناپذیرند. آن هم در شرایط پیچیده امروز. آن هم با توجه به جنگی که باور کنید اگر به اوضاع و احوال بین‌المللی و داخل ایران دقت کنید اگر سازمان نبود اگر نیروهاش نبودند اگر خود شما نبودید اگر مجموعه فعالیت‌های سیاسی و نظامی‌اش نبود در اشکال مختلف، نشست امروز ما هم بخشی از همان است حلقه‌ای از اون است ولو کوچک. . شما فکر می‌کنید حتی از نظر تعادل منطقه‌یی حتی در رابطه با عراق دیگران، نیروهای ضد انقلاب بیشتر از شما بیشتر از سازمان هوای استقلال و تمامیت ایران را داشتند؟ وقتی طرح صلح دارید وقتی روی مرزهای قبلی ایستادین، تو را بخدا ببینید در حساس‌ترین شرایط ملی ترین، وطن‌پرستانه‌ ترین کار را، برای حفظ استقلال و تمامیت کشورتون می‌کنید مارکش را هم می‌خورید. برچسبش را هم می‌خورید اما در نظر بگیرید چنین محوری هم نباشد خواهش می‌کنم به من بگویید سؤالی که هیچوقت از یک مجاهد نباید کرد ولی از دیگران من بسیار کردم فرض بکنید این مقاومت نیست این سازمان نیست این نیروها نیستند این خواهران این برادران نیستند، می‌شود جواب بدهید که تضمین آن استقلال و آزادی و تمامیت و این‌که دست آخر حتی توی همین جنگ منافع و مصالح ملی ایران چطوری حفظ خواهد شد؟ فلان عمر یا زید پس مانده شاه بیشتر از شما حفظ خواهد کرد محال است اگر یکی باشد که سرسوزنی از منافع ملی‌اش کوتاه نمی یاد با هوشیاری البته، با استفاده از تضادهای مختلف، برای این‌که زودتر همین خلق را همین میهن را همین کشور را حفظ بکند آن شمایید. اقلا شماره یکش شمایید. دیگران خراب کاری‌اش را کردند در رأس خمینی. شعار صدور انقلابش به کشتن داده پتانسیل ارتش را داغون کرده، ببینید اگر واقعاً یه رژیم ملی می‌بود، حالا مردمی یا انقلابی‌اش بگیم، مینیمم اینطوری باید ارتش را مهماتش را پرسنلش را افسرش را خلبانش را سربازش را اینطوری داغون کرد؟

از بالا که نگاه بکنید یکی از مسئولیتها یکی از نقشهای تاریخی ضدمردمی ضدملی و دقیقاً ضدارتشی، ارتش مردمی که خمینی بازی کرده اینه آن پتانسیل را که می‌توانست با یک رهبری درست خیلی مایه باشه خیلی زمینه باشه آن را در تجهیزاتش در هواپیماش در خلبانش این را از بین ببرد و ول کن هم نیست می‌بینید و سازمان شما چه می‌کند؟ اگر محوری نباشد که بتواند حفظ بکند استقلال و تمامیت را و طرف حساب باشد رویش حساب بکند حالا با شرق یا غرب از پاکستان گرفته تا عراق یا تمام اینها. مگر کار بر وقف مراد ما خواهد چرخید؟ می‌زنند درب و داغون می‌کنند از بین می‌برند خون‌ریزی لاینقطع هم ادامه داره. می‌خوام بگم به‌مناسبت مجموعه بعد از این همه خرابکاریها چه شاه چه خمینی به‌مناسبت مجموعه همین کارهای سیاسی و نظامی و مجموعه‌اش است که الآن ما حفظ کرده‌ایم شانس فردای میهنمان را خلقمان را انقلاب مان را و مقاومتمان را متأسفانه شانس هم فقط همین است. شایدم نباید گفت متأسفانه، میدان تکامل است صلاحیت نداشته باشین حذف می‌شوید، انتخاب اصلح ما را به اینجا رسانده به نقطه امروز رسانده. دلایلش را خودتان بهتر می‌دانید بیش از شما کسی تشنه و مرده آزادی و استقلال نیست اگر می‌بود تابه‌حال نشان داده بود اقلاً به اندازه شما. در صحنه عملها نه فقط حرف زدن نه فقط ادعا کردن. با عملش با اقدامش، شما بذرهای نخستین ارتش ملی دموکراتیک و مردمی هستید که آن در آینده خیلی کار دارد، به‌خصوص به‌خصوص از جهت رفع خراب کاری ها. از جهت فنون نظامی‌اش، از جهت تسلیحاتش که باید تلاش بکند به سمت خودکفایی قدم بردارد، از جهت دانشکده‌های نظامیش، از جهت تجهیزاتش. صرف‌نظر از مسئولیتهای نظامی تون مسئولیتهای سیاسی عدیده‌ای هم چه امروز و چه فردا دارید. این نقش شما است خوشا به‌حال هر مجاهدی که نقشش را بدرستی انجام بدهد فشارها ناراحتی ها در بدری ها، فکر زن و بچه، تضییقات مالی همه اینها هستند همه‌اش هم آزمایشند همه‌اش همه خواهند گذشت اگر غیر از این می‌بود معیاری برای تشخیص شما از غیرشما واز ضد شما نبود. پس حالا که هست، پس بایستی در یک چنین کوره‌ای گداخته شد، تزکیه و تطهیر شد. خود را با معیارهای بالاتر تطبیق داد، نه فقط چشم هامون هر روز باید پر بکشد به سمت خاک وطنمون، بلکه قلبهامون به جانب مردم‌مان. زیرا ما مسئول هستیم یا نخستین مسئولان این مقاومتی هستیم که خودمان پرچمدارش بودیم. خدا کند که در این راستا پیروز باشیم آنچه قطعی و مسلم است با این اراده‌ها و با این توانایی‌ها و با این آگاهی ها می‌شود پیروزی را دیر یا زود نوید داد و استقلال و تمامیت و آزادی پایدار میهنمان. 

به‌مناسبت سالگرد انقلاب ضد سلطنتی   و قیام همافران در ۱۹بهمن ۱۳۵۷ -  ق ۲

به‌مناسبت سالگرد انقلاب ضد سلطنتی   و قیام همافران در ۱۹بهمن ۱۳۵۷ -  ق ۳

 

لطفا به اشتراک بگذارید: