ذلت و زبونی آخوندها و قدرت نمایی پوشالی – م. صادقی
واقعاً مهره‌ها و سردمداران رژیم آخوندها به آنچه که در مورد پایان مجاهدین ادعا می‌کنند، باور دارند؟ ساعاتی پیش حکم دادگاه فوری پاریس به سود مجاهدین و مقاومت ایران برای برگزاری تظاهرات در مرکز پاریس که از طرف دولت ممنوع اعلام شده بود اعلام شد. پیروزی مقاومت و عدالت بر زد و بند و تجارت. و البته این سیلی سنگینی بر بناگوش خامنه ای و رئیسی جلاد است.
تا جایی که مردم ایران به خاطر دارند این بیش از صدمین بار است که رژیم آخوندها ادعا کرده کار خصم آشتی‌ناپذیرش (مجاهدین) تمام شده است. ولی مجاهدین هربار، ققنوس‌وار از خاکستر خود برخاسته و گریبان رژیم را حتی لحظه‌ای رها نکرده‌اند. به‌نحوی‌که مهره‌های ریز و درشت رژیم به‌صراحت اعلام کرده‌اند تا به حال هیچ ضربه‌ای را رژیم دریافت نکرده که مجاهدین مستقیم یا غیرمستقیم در آن دخالت نداشته باشند.
آن‌که خمینی بود، بنیان‌گذار حکومت جهل و جنایت و روزگاری چهره نحسش را در ماه می‌دیدند، مجاهدین با مایه گذاری و پرداخت قیمت و ایستادگی برسر اصول، از اوج آن روزگارانش به قعر چاه تباهی کشانده و نامش را به‌عنوان منفورترین دیکتاتور تاریخ ایران به ثبت رساندند. به‌نحوی‌که بعداز مرگش نیز شعار «مرگ بر خامنه‌ای، لعنت بر خمینی» به شعاری فراگیر تبدیل شده است.
خمینی در جنگ ضدمیهنی وعده داده بود برای صدور ارتجاع و تشکیل امپراتوری خیالی‌اش تا ویرانی آخرین خانه در تهران ادامه خواهد داد، اما مجاهدین با شعار صلح و تشکیل ارتش آزادی‌بخش جام زهر را به حلقومش ریختند و مجبورش کردند تا آبروی ناداشته‌اش را با خدایی که هرگز اعتقادی به آن نداشت، معامله کند و روانه گور تاریخی‌اش شود.
آخوندهای پس‌مانده‌‌ی خمینی با رفتن به دنبال سلاح اتمی چه سرمایه‌های صدها میلیارد دلاری را از سفره و گلوی مردم ایران به غارت بردند تا از آن سلاحی به‌عنوان ضامن بقا بسازند ولی مجاهدین با افشای پروژه‌های مخفی اتمی رژیم مانع دستیابی آن به این سلاح ضدبشری شدند.
پدرخوانده تروریسم و بنیادگرایی چه زد و بندها با دول استعماری که نکرد ، ما را در لیست تروریستی گذاشتند تا سنگ را بسته و سگ را رها کنند ولی به یمن جان‌فشانی و مایه گذاری طولانی‌مدت، سرانجام حقانیت‌مان را اثبات کردیم و به‌حکم دادگاه‌های خودشان از لیست تروریستی بیرون آمدیم و ثابت کردیم که در هر دادگاهی ولو اینکه یک گرم قانون در آن حاکم باشد، بی‌تردید ما برنده آن هستیم.
در ۱۷ ژوئن آن خیانت بزرگ در حق مقاومت ایران و رهبری آن صورت گرفت ولی مجاهدین بازهم با جان‌فشانی و فدای بی‌کران، طومار توطئه را درهم پیچیدند و در دادگاه‌های فرانسه حکم مشروعیت مقاومت مسلحانه را گرفتند.
واقعاً در چهل‌وچند سال گذشته در کدام رویارویی مجاهدین با رژیم جنایتکار آخوندی، برنده آن آخوندها بوده‌اند؟ مجاهدین هنری منحصربه‌فرد دارند و خودشان می‌گویند: «از شر کثیر، خیر عظیم درو می‌کنند»
در انقلاب بهمن ۱۳۵۷ مجاهدین که در اثر ضربه خائنانه اپورتونیست‌ها نابود شده بودند و رهبری آن‌ها نیز در زندان شاه (متحد خمینی) بود در چه تعادل قوایی با رژیم آخوندها بودند و امروز در چه نقطه‌ای هستند؟
آیا رژیم آخوندها که این‌گونه قمپز درمی‌کند این را نمی‌فهمد؟ ازقضا ازآنجاکه بیش از همه صابون مجاهدین به تنش خورده و به اعتراف خودش هیچ ضربه‌ای را دریافت نکرده که رد مجاهدین در آن نباشد، بهتر از همه می‌فهمد که داستان از چه قرار است و با چه حریفی جنگ بودونبود دارد. ولی از روی فلاکت و بدبختی ناگزیر است که برای روحیه دادن به عوامل سرکوبش این قمپزها را سرهم‌بندی کرده و تحویلشان دهد. اگرچه بازهم می‌داند که فردا رو شده و گندش بیرون می‌زند ولی امروز برایش مهم است نه فردا. چون حکومتی که به ضرب اعدام و سرکوب وحشیانه پایه‌های حکومت لرزانش را سرپا نگه داشته است استدلالش این است که از این ستون به آن ستون فرج است و فردا خاک دیگری بر سرش می‌کند.
اما به اعتقاد مجاهدین ازآنجاکه سیر حرکت تاریخ قانونمند است و تجربه این سالیان به‌روشنی حقانیت آن را نشان داده است، ما همچنان به هر ابتلایی بیابیا می‌گوییم چون در آن هیچ تردیدی نداریم که اگر بر اصول خود استوار و پابرجا باشیم بی‌شک پیروزی از آن ماست.
