بازیگری آگاهانه یا بازی خوردن؟ - جمشید پیمان
تصور کنید این نیروی گسترده و مقاوم نام دیگری جز شورای ملی مقاومت دارد و سازمان و نیروی اصلی تشکیل دهنده آن هم نامش سازمان مجاهدین خلق ایران نیست. آیا حاکمیت آخوندی برای مقابله با چنین نیرویی با چنین کارکردی، راهی دیگر برمی‌گزید و کار دیگری می‌کرد جز آنچه تاکنون کرده است؟
من می‌گویم همین کارها را می‌کرد و همین جنایتها را مرتکب می‌شد و همین توطئه‌ها را تدارک می‌دید و ترتیب می‌داد! زیرا به‌نظر من مسأله برای رژیم ماهیت این نیرو است نه اسم آن، هر اندازه هم که اسم با مسما یا دور از مسما باشد!
نکته‌ٔ دوم: از سی‌ام خرداد ۱۳۶۰ تا همین امروز این دو نیرو (بخوان: اهورایی و اهریمنی، پیشرو و ارتجاعی، آزادیخواه و دیکتاتوری، برابری‌طلب و تبعیض‌آمیز... ) در حال جنگی تمام عیاراند، جنگی از لحاظ ظرفیت مادی و لجستیکی و سرمایه مالی و پولی، به‌شدت نابرابر! این جنگ در این‌همه سال فراز و فرودها و پیروزیها و شکستهای قابل توجه‌ای داشته است. اما تاکنون یکی از دو طرف پیکار به‌طور کامل بر دیگری پیروز نشده و نتوانسته است بر این پیکار طولانی نقطه‌ٔ پایان بگذارد. رویدادهای سی و هشت ساله اما به‌روشنی نشان می‌دهند که رژیم آخوندی از نیروی معارضش ضربه‌های جبران‌ناپذیری خورده و زخم‌هایی برداشته است که التیام‌ناپذیرند. نمی‌خواهم بگویم علت این‌همه مذلت، زمین خوردن، درگیری با صدها مسأله و مشکل اجتماعی و اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دیپلماتیک رژیم، تنها عملکرد نیروی قدرتمند مقابلش بوده است . اما با اطمینان و یقین می‌گویم که شورای ملی مقاومت و مجاهدین در رساندن حاکمیت آخوندی به وضع و موقع فلاکت‌بار کنونی‌اش نقش بسیار مهم و تعیین کنند داشته‌اند. دلیل‌ها و شاهدها در این امر بسیارند و اینجا مجال پرداختن به آنها نیست!
نکته‌ٔ سوم: وارد کردن افراد و عناصر خودفروخته و خیانت‌کار در این پیکار از سوی رژیم جمهوری اسلامی علیه دشمن اصلیش است. این مجموعه به‌عنوان نیروی کمکی، مجری و پیش برنده‌ٔ توطئه‌های تبلیغاتی و زمینه‌سازی برای اجرای پروژه‌های تروریستی، به‌ویژه در خارج از کشور و همزمان ایجاد تفرقه و تشتت فکری و عملی میان افراد و شخصیتهای سیاسی و فرهنگی است که با شکل و روشهای دیگر با رژیم معارض‌اند. این ترفند اغلب در سرفصل‌های مهم و یا در جریان برگزاری میتینگ‌های عظیم یا کنفرانس‌های بزرگ بین‌المللی مقاومت، اوج و شدت بیشتری می‌گیرد و رژیم برای اغوا و اغفال ناآگاهان، کمابیش چهره‌های خود فروخته و یا نوکران بی‌مزد تازه‌ای را وارد میدان می‌کند. راه‌انداختن کمپینهای موازی، تهیه برنامه‌های تلویزیونی، ایجاد صفحه‌های مجازی و اپوزیسیون‌سازی با هدف تضعیف مقاومت، از برنامه‌های ثابت نظام آخوندی در این پیکار است . امسال و به‌خصوص در چند ماه اخیر شاهد اجرای دور تازه‌ای از این تلاش همواره شکست‌خورده‌ٔ رژیم هستیم.
نکته‌ٔ چهارم: من توطئه و ترفندهای نظام آخوندی علیه مقاومت را ـــ هر اندازه هم که گوناگون و گسترده باشند ـــ امری عجیب و غریب نمی‌بینم! حضور فعال و ضریب چند برابر خورده‌ٔ مزدوران، خودفروختگان و نوکران عاشق و بی‌جیره و مواجب برای اجرای توطئه و ترفندها هم، در من هیچگونه شگفتی نمی‌آفریند. آنچه در این میان برایم شگفتانه به‌شمار می‌آید، همراهی و همراهی آگاهانه یا جهالت‌آمیز کسانی با عوامل و مجریان طرح‌های نظام جمهوری اسلامی است، نظامی که می‌خواهند سر به تنش نباشد و خواهان براندازیش هستند!
چنین همراهی اگر ناشی از ناآگاهی یا بی‌مبالاتی و ظاهرنگری باشد، باور و پذیرشش بسیار سخت و دردناک است. امّا اگر کسی ـــ با هر موقع و مقام علمی، ادبی، هنری، سیاسی ـــ در حالی که مدعی مخالفت با نظام آخوندی است، آگاهانه وارد چنین بازی شرم‌آور و ننگینی بشود، آنگاه ... . . برای اندازه‌گیری این پلشتی ترازوی دیگری باید جست!