۵ مرداد۶۷ سرآغاز قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی
در ۳۳ سال پیش، خمینی دستور قتل‌عامی گسترده را در زندانهای سراسر کشور صادر نمود. به دنبال این حکم ضد بشری بیش از ۳۰هزار زندانی سیاسی در سراسر کشور در عرض دو الی سه ماه بیرحمانه بدار کشیده شدند.
خمینی بشر که در اثر سیاست‌های ضد ملی و ضد مردمی خود در جنگ ۸ساله با عراق کم آورده بود و دیگر قادر نبود با شعار قدس از طریق کربلا، به این جنگ خانمان‌سوزش ادامه دهد. در ۲۸تیر۶۷ مجبور به سرکشیدن جام زهر و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد گردید. اما خمینی همزمان با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ دستور به تشکیل «کمیسیون مرگ» داد که زندانیان سیاسی را در زندانهای سراسر کشور اعدام نمایند.
«کمیسیون مرگ» خمینی که در نزد زندانیان به «هیأت مرگ» شهرت یافت، مرکب از آخوند حسینعلی نیری، اسماعیل شوشتری، آخوند ابراهیم رئیسی، علی مبشری، آخوند مصطفی پورمحمدی و مرتضی اشراقی، بودند. این جانیان که حکم نابودی زندانیان سیاسی را از خمینی دریافت کرده بودند. از ۵مرداد۶۷ آغاز نمود در زندانهای اوین و گوهردشت، افرادی چون محمد مقیسه‌ای(ناصریان)، مجتبی حلوایی عسگر، داوود لشگری، مجید ملاجعفر (مجید قدوسی)، حمید نوری(عباسی)، اکبر کبیری آرانی (فکور) را بکار گرفتند تا حکم خمینی را در مورد زندانیان اجرا نمایند. همچنین این حکم به قضات استانهای سراسر کشور نیز ابلاغ شد تا در فاصله زمانی هرچه کوتاهتری این قتل‌عام را به انجام رسانند.
کنفرانس دادخواهی قتل‌عام
عمده زندانیان سیاسی اعدام شده در این ایام، از هواداران سازمان مجاهدین خلق بودند. اما تعدادی از زندانیان مقاوم مارکسیست نیز در این زمان اعلام شدند.
خانم مریم رجوی رئیس جمهور مقاومت ایران، در مورد این قتل‌عام می‌گوید:
«خمینی می‌خواست برای حفظ حکومت خود جنبش مقاومت را ریشه‌کن کند، می‌خواست کاری کند که دیگر هیچ‌کس فکر تغییر و آرزوی آزادی را به‌ذهن خود هم راه ندهد و تمام این هدف‌ها را در نابودی هر چه سریع‌تر مجاهدین و همه کسانی یافته بود که بر سر آرمان آزادی استوار بودند.
اما در مقابل این شقاوت بیسابقه، مجاهدین، هزارهزار سر دارها را از خود بلند کردند، در وجدان تاریخی ملت ایران سوگند مجسم وفاداری به آزادی شدند و تاریخ ایران را با اسطوره تسلیم‌ناپذیری خود روشنایی و امید بخشیدند. بله خون‌های مجاهدین و مبارزین آرمان‌خواه هرگز از جوشش بازنمی‌ماند و در تمام این سالیان، روح عصیان و اعتراض جامعه ایران در پیکار با رژیم ولایت فقیه بوده است.
درود‌های بی‌پایان به همه زندانیان قتل‌عام شده سال ۶۷ که از لحظه‌ای که در اتاق‌های بازجویی گفتند بر سر موضع خود علیه ولایت فقیه و برای آزادی ایستاده‌اند تا همین امروز نبرد و پیکارشان رژیم آخوندی را درهم‌‌می‌کوبد.
نام‌های آنها را خمینی پنهان کرد اما نام‌آورترین زنان و مردان تاریخ معاصر ایران‌اند.
مزارهایشان را مخفی کرده‌اند اما حاضرترین و آشکارترین وجود رزمنده ملت ایران‌اند.
و سال‌هاست بر سر دار رفته‌اند اما سرود سرخ آزادی بر زبان آنها جاری است.
