خصوصی سازی مانند اهرمی برای بدست آوردن قدرت و ثروت برای آخوندها مهم بود.
اصلاح ساختار اقتصادی
در مجموعه برنامه ای با عنوان اصلاح ساختار اقتصادی یا خلع ید از مردم ایران میخواهیم،
با بررسی مختصات اقتصادی رژیم این نکته را بررسی کنیم که با توجه به احتمال هر تغییری،
در سیاست های جهانی چشم انداز آینده رژیم ولایت فقیه چیست؟
آیا بطور نمونه تغییر دولت در آمریکا می تواند شمشیر قیام را از روی سر یا بهتر بگوییم
عمامه ولایت فقیه بردارد؟ و رژیم را نجات بدهد یا نه؟
این در واقع صورت مسئله اصلی این برنامه است
مسئله ای که برای درک جامع آن مجبور شدیم کمی همه جانبه تر به این قضیه نگاه کنیم
و در نتیجه کمی به عقب برگشتیم.
در قسمت های پیش دیدیم که خامنه ای از اولین سالهای بعد از آتش بس در جنگ با عراق،
دست اندر کار تغییر در ساختار اقتصادی کشور شد، امری که تا همین الان ادامه دارد.
همچنان دیدیم که این ساختار اقتصادی رژیم در ماهیت خودش شورش آفرین
و در مسیر خودش بازگشت ناپذیر است.
در این قسمت می خواهیم خصوصی سازی
که یکی از مهمترین عوامل این تغییر ساختار بودجه و اقتصاد رژیم هست را عمیق تر مورد بررسی قرار بدهیم تا ببینیم چرا این تغییر ساختار هم شورش آفرین است و هم برگشت ناپذیر.
آخوندها با ژست خصوصی سازی تلاش کردند خود و نظام اقتصادی شان را به سیستم اقتصادی مسلط
در جهان تک قطبی وصل کنند. اما فراتر از آن تلاش کردند با ایجاد نهادهای موازی با دولت،
فراتر هر تخریبی در تعادل قوای باندهای درونی رژیم از یک طرف و تعادل قوای رژیم با مردم ایران از طرف دیگر بتوانند اهرم های قدرت و ثروت را پیوسته در چنگ خودشان نگه دارند.