مروری بر قیام آبان و چشم انداز پیش رو
یک‌سال از قیام خونین و آتشین آبان گذشت و ما به‌سالگرد این قیام نزدیک می‌شویم. در آن قیام، خلق محروم در اعتراض به‌دیکتاتوری فاسد و چپاولگر ولایت فقیه، صدها مرکز سرکوب و غارت را به‌آتش کشیدند.
رژیم به‌رغم فشار افکار عمومی داخلی و بین‌المللی، آمار دقیق کشته‌شدگان آبان را اعلام نکرده و آمار ۱۵۰۰ شهید که مجاهدین اعلام کرده بود و به‌لحاظ بین‌المللی هم به‌ثبت رسیده بود را انکار کرد.
با گذشت یک سال امروز می‌خواهیم نگاهی داشته باشیم به بررسی آثار قیام و استمرار قیام و آنچه که در پیش رو داریم. و به این سؤال بپردازیم که آیا قیام آبان سرکوب شده و در محاق رفته است یا در مسیری روبه اعتلاست و گام‌های طبیعی خود را برای قیامی که عناصر رژیمی از آن به‌عنوان «ابر جنبش اعتراضی» یا قیامی بسابسا خطرناکتر از قیام آبان۹۸ نام می‌برند؛ طی می‌کند.
فکر کنم برای شروع خوبه که اگر امکان داره یک مرور کوتاهی به‌صورت کلی روی قیام آبان داشته باشیم.
راجع به قیام آبان نکات زیادی می شه گفت ولی من فقط به چند نکته مهم اون اشاره می‌کنم:
قیام سرنوشت‌ساز آبان، برجسته‌ترین و صریح‌ترین شکل بروز اعتلای شرایط انقلابی جامعه ما را نمایان کرد
یک قیامی بود متعلق به تهیدستان جامعه و همان قشر ۹۶درصدی که با خیزشی عظیم در شهرهای کوچک و بزرگ / در ۱۹۰نقطه وارد عمیق‌ترین دوران مبارزاتی خود برای «سرنگونی» و کسب آزادی شدند. یعنی جامعه با خیزش خود برای تغییر بنیادی بپا خاسته تا بساط حاکمیت را به زباله‌دان تاریخ بریزند.
حجم خسارتهای ناشی از قیام توسط کارگزاران رژیم۲۰هزار میلیارد تومان و خسارات ناشی از بستن اینترنت حدود یک ونیم میلیارد دلار ارزیابی شده است. در مجموع، بیش از ۱۸۹۰ مرکز سرکوب و غارت و چپاول و تبلیع ارتجاع، به شرح زیر مورد تهاجم قیام‌کنندگان قرار گرفت: بانک‌ها بیش از ۱۰۰۰ شعبه، پمپ‌بنزینها بیش از ۲۰۰جایگاه، مراکز نظامی (انتظامی و سپاه و...) بیش از ۴۱مرکز، دفاتر امام جمعه‌ها و حوزه‌های جهل و خرافات بیش از ۱۹مرکز، مراکز دولتی و سایر نهادهای رژیم بیش از ۱۸۲ مرکز، فروشگاههای زنجیره‌یی بیش از ۸۰ واحد، خودروهای نیروهای سرکوبگر بیش از ۱۲۰دستگاه و تعداد زیادی خودروهای عمومی که برای انتقال نیروهای سرکوبگر مورد استفاده قرار می‌گرفت.
نیروی انتظامی با وجود آماده‌باش قبلی، توان سرکوب قیام را نداشت و از صحنه فرار می‌کرد و سپاه پاسداران فرماندهی صحنه سرکوب را در دست گرفت.
آیا کانون‌های شورشی در آبان ۹۸ حضور و نقش داشتن؟
قیام آبان ۹۸ در مقایسه با خیزشهای سال۸۸ و ۹۶، سازمان‌یافته‌تر بود و کانون‌های شورشی به‌مثابه نیروهای پیشتاز در آن مداخله جدی داشتند.
زنان قهرمان و ستمدیده ایران در خیزش آبان نقش بسیار برجسته داشتند. سخنگوی سپاه، رمضان شریف گفت: «خشونت بالا و سازماندهی و بهره‌گیری از خانمها برای ایجاد درگیری اول تجربه جدیدی بود»/ حسن روحانی گفت: «سازمان یافته، برنامه‌ریزی شده و مسلح بودند» / شمخانی گفت: «این افراد به دولتها و مجاهدین وصل بودند... . فکر می‌کنم ۳۴نفر از مجاهدین تاکنون دستگیر شدند و یک شبکه وسیعی از کانالهایی که نه به اسم مجاهدین بلکه با خط و مشی مجاهدین عمل می‌کردند نیز شناسایی شدند». روز بعد او در جلسه غیرعلنی مجلس گفت: «تعدادی از افراد که اقدام به تحریک مردم در خیابان‌ها می‌کردند، مشخص شد که با سازمان مجاهدین در ارتباط هستند». / حسام الدین آشنا رئیس مرکز بررسی های استراتژیک و مشاور سیاسی روحانی و معاون سابق وزارت بدنام اطلاعات: «خیال کردند عملیات فروغ جاویدان ۲ را کلید زده‌اند ولی حالا به‌خوبی فهمیدند که در واقع عملیات مرصاد ۲ کلید خورده است» / آخوند احمد سالک کاشانی، نماینده مجلس گفت: «الآن کسانی که دستگیر شدند به نوعی ارتباط با منافقین و عناصر بیگانه دارند».
اعترافهای ناگزیر کارگزاران نظام نشان داد که راهبرد کانون‌های شورشی در جنبش ضددیکتاتوری درست بوده است. اگر در دیماه ۱۳۹۶، حرف اصلی در کف خیابان پایان ماجرای بازی درون رژیم بود، این بار پیام کف خیابان، آغاز مسیر شورش و قیام برای تحقق یک جایگزین دموکراتیک به‌مثابه تنها راه‌حل و مسیر رو به پیش و کارساز است. این نکته با خطوط درشت و با رنگ سرخ در سرلوحه قطعنامه خیابان آبان ۱۳۹۸ نوشته شد.
بعد هم خامنه‌ای در صحبتی گفت دشمن‌شناسی بسیار مهم هست یکی این، بعد دانستن نقشه دشمن، دشمن چه کار دارد می‌کند، چه کار می‌خواهد بکند، و بعد، دانستن شیوه مقابله با نقشه دشمن، این را باید مردم ما بدانند... . در میدان مسائل امنیتی، چند روز قبل از قضایای آبانماه، این قضایای مربوط به بنزین و این حرفها، در یک کشور اروپایی، یک کشور کوچک اما شریر واقعاً خبیث در اروپا، یک عنصر آمریکایی با یک تعداد ایرانی مزدور، وطن‌فروش، جمع شدند دورهم علیه جمهوری اسلامی بنا کردند برنامه‌ریزی کردن و نقشه درست کردن. نقشه هم همان چیزی بود که ما چند روز بعدش در قضایای بنزین دیدیم
خامنه‌ای درست می‌گوید خلق ما و مقاومت ما، با مجاهدان پیشتاز و جوانان و کانون‌های شورشگرش، آنچه را بتوانند برای سرنگونی این رژیم و دستیابی به آزادی و حاکمیت جمهور مردم انجام می‌دهند.
نقشه‌مسیر رژیم بعد از قیام آبان و برای مقابله با قیام آبان چه بود؟
رژیم به‌صورت کلی بعد از قیام آبان تلاش کرد که هم آتش و هم آثار قیام آبان را با خاکستر کرونا خاموش و مدفون کند و هم تلاش کرد که مانع گسترش و استمرار قیام آبان شود.
رژیم وضعیت جامعه بعد از قیام آبان را یک جامعه به‌شدت انفجاری توصیف کرده بود که مجموعه بحرانهای اجتماعی و اقتصادی و تضادهای درونی رژیم و بحرانهای منطقه‌یی و بین‌المللی به آن ضریب ویژه می‌زد/ به همین اعتبار تلاش می‌کرد که هر طور شده این یک ساله را روی لبه شمشیر سپری کند تا شاید بعد از انتخابات آمریکا و فرض پیروزی بایدن؛ فرجی حاصل شده و آبی برایش گرم شود.
از این رو رژیم برای تحقق این امر؛ نقشه‌مسیر کلی زیر را دنبال می‌کرد:
سرکوب: رژیم طی سال گذشته چند بار خیز برداشت تا با اعدام شورشگران، فضای رعب در جامعه ایجاد کند اما موفق نشد و زبونانه عقب نشست. با این همه دو شورشگر قهرمان، مصطفی صالحی و قهرمان کشتی نوید افکاری را اعدام کرد و هر بار طوفانی از خشم و نفرت در داخل و در جامعه بین‌الملل علیه خودش برانگیخت. در ادامه رژیم با فرمان مصادره اموال و خانه و کاشانه مصطفی صالحی برگ جدیدی در ایجاد رعب و وحشت رو کرد.
کسب آمادگی برای مقابله با قیام: در همین رابطه تشکیل قرارگاههای سرکوبگر شهری و استانی برای مقابله با جوانانی که با گروه‌های معاند و ضد انقلاب در ارتباط هستند در تمامی شهرهای ایران از جمله تهران و اصفهان و کرمان و... اعلام شد و اعلام شد که مهمترین مأموریت‌های این گردانهای امنیتی مقابله با اغتشاشات، مقابله با جنگ نرم دشمن و برقراری امنیت شهری است. / هم‌چنین موضوع مبارزه با بدحجابی و گرداندن به‌اصطلاح اشرار در خیابانهای تهران و انواع سرکوب‌های دیگر نیز ادامه داشت.
پیشگیری جرقه: رژیم با توجه به تحلیلی که از جامعه ایران داشت همه تلاش خود را به کار بسته بود که جرقه از جایی نخورد چرا که مفسران و تحلیلگران رژیم بارها و بارها تأکید کرده بودند که هر جرقه‌ای منجر به حریق غیرقابل مهاری تبدیل خواهد شد. در این رابطه تلاش کردند که هر موضوعی که زمینه‌ساز جرقه قیام می‌شود را مهار کنند.
مهار نقطه جرقه: رژیم به‌دلیل اشرافی که نسبت به وضعیت انفجاری جامعه داشت در آماده‌باش نقاط بحرانی بود تا اگر نقطه‌ای دچار جرقه شد به‌صورت آن را مهار کنند. در این زمینه نمونه اعتراض تیرماه ۹۸ مردم بهبهان را داشتیم که به‌محض شروع آن را مهار کردند تا به سایر شهرها گسترش پیدا نکند.
شیطان‌سازی علیه مقاومت: در طی این مدت رژیم تلاش کرد که برای مقابله با قیام نگذارد که ارتباط مجاهدین با زنان و مردان و جوانان شورشی به درستی برقرار شود؛ لذا برای خنثی کردن قدرت روبه افزایش مجاهدین در جامعه به شیطان‌سازی گسترده‌تری از قبل رو آورد. به‌صورتی که در ایام کرونا که مردم خانه‌نشین شده بودند یک بار تمامی فیلم‌های آرشیوی که علیه مجاهدین ساخته بود را از تلویزیون هایش پخش کرد و از طریق اذناب و مزدوران سیاسی خود چه در فضای مجازی و چه در عرصه رسانه‌یی منطقه‌یی و بین‌المللی لحظه‌ای دست از شلیک علیه مجاهدین بر نداشت.
مقابله با اقدامات کانون‌های شورشی: با توجه به نقش ویژه و تعیین‌کننده کانون‌های شورشی در حفظ آتش قیام و عملیات اختناق شکن و روحیه بخش و امید دهنده آنها و به‌مثابه معین عمل و آتش زنه قیامها کار کانون‌ها را به هر قیمتی که شده متوقف کرده و مانع اقدامات آنها شود چرا که می‌دانست که راه قیام آتی تابع مستقیم اقدامات کانون‌های شورشی است و آنها هستند که شعله قیام را حفظ و آن را گسترش می‌دهند.
آیا رژیم در سرکوب قیام آبان موفق بود؟
من برای پاسخ به سؤال شما چند نکته را لازم میدونم ابتدا توضیح بدهم
اول / یک سرکوب وقتی موفق است که بتواند:
جلوی «تداوم» و «استمرار» و «گسترش» قیام مردم را بگیرد
ضربه جدی (نابود کننده) یا فلج کننده به مقاومت وارد سازد.
امید و باور به سرنگونی را حداقل برای یک دوره در مردم از بین ببرد.
حداقل برای یک دوره پاسخی برای مهار تضادهای پایه‌یی جامعه داشته باشد یعنی بعد از سرکوب یک برگ برنده یا راه‌حل برای برون‌رفت از بحران قیام زا داشته باشد.
دوم . سرکوب یک شاخص مادی و مشخص دارد و این‌که جامعه را در یخبندان و انجماد فرو برد و این می‌تواند با کشتار زیاد مانند حمله چنگیز و این‌که در یک روز صدهزار ایرانی را کشت و ۳۰۰سال جامعه ایران را در شوک این سرکوب فریز کرده و به انجماد کشاند / موفقیت سرکوب اساساً تابع مستقیمی از کشتار نیست/ کشتار ابزار کارسازی برای سرکوب است و رژیم تلاش می‌کند که این فرمول ساده را به میان برده که سرکوب تابع کشتار است و چون رژیم توان کشتار دارد پس توان سرکوب قیامهای پیش رو را نیز دارد. / برای فهم بیشتر این مسأله کافیست نگاهی داشته باشیم به کشتار شاه در ۱۷شهریور و انقلاب الجزایر و ویتنام یا مقاومت لنینگراد و استالینگراد در جنگ جهانی دوم که رقم‌های کشتار رقم‌های بالای میلیونی بود ولی هیچگاه کشتار نتوانست به اهداف تعیین شده خود برسد. / به عبارتی باید ما بین «توان کشتار» با «توان سرکوب» فرق بگذاریم. و هشیار باشیم که در سیاهچاله تعاریف رژیم ساخته به ترجمه لغات ننشینیم.
سوم پاسخ به سؤال شما و این‌که آیا رژیم در سرکوب قیام آبان موفق بود؟
در یک جمله هرگز! زیرا:
۱ ـ قیام آبان «تداوم» و «استمرار» و «گسترش» داشت:
در قیام دی ۹۸ و قیام دانشجویان و در اعتراض به کشتار هواپیمای اکراینی
در پاسخی که جامعه به دور اول و دوم انتخابات داد و رژیم را مطلق تحریم کرد به‌صورتی که در دور دوم رقم شرکت‌کننده در انتخابات رژیم بنا به گفته‌های نمایندگان مجلس بین یک تا ۳درصد بود.
در شورش زندانها
در شورش علیه خاکستر کرونا و استمرار اعتصابها و تجمعات اعتراضی (فقط در شش ماه اول همین سال۲۸۷۶مورد حرکت اعتراضی توسط اقشار مختلف، در شهرهای مختلف ایران، صورت گرفت یعنی به‌طور متوسط در هر ماه ۴۷۹حرکت اعتراضی و در هر روز ۱۶حرکت اعتراضی)
در شهادت قهرمانانه نوید افکاری و مصطفی صالحی
در حضور میلیونی در فضای مجازی و توقف اعدام زندانیان قیام
۲ ـ قیام آبان در پیشروی کمی و کیفی مقاومت؛ زنده و جوشان و رو به جلو در حرکت بود:
در رشد و اعتلای کمی و کیفی اقدامات و عملیات کانون‌های شورشی
در گسترش عملیات کانون‌های شورشی در شهرهای میهن
در استمرار و به هم پیوستگی اقدامات کانون‌های شورشی و ناتوانی رژیم در توقف آنها
در رشد کمی و کیفی واحدهای رزمی کانون‌ها
در تکرار خودجوش عمل کانون‌ها توسط جوانان شورشی در شهرهای میهن
در برگزاری موفق و بی‌نظیر سلسله کهکشانهای اشرف۳ و این‌که موفق شد در تنگنای کرونا یک کنفرانس بزرگ را در ۳۰هزار نقطه و با بیش از ۵۶۰ شخصیت جهانی برگزار کند.
۳ ـ در فردای قیام آبان؛ رژیم هیچ راه‌حل و برون‌رفت و برگ برنده‌ای نداشت و به عکس هر چه داشت افلاس و درماندگی/ درهم شکستگی اقتصادی/ اوجگیری تضادهای درونی نظام/ افزایش طلسم‌شکستگی خامنه‌ای و فرو ریختن عمق استراتژیک نظام و انزوای بین‌المللی و منطقه‌یی و آوار به جا مانده از کرونا و...
سؤال آخر با این حساب از آن قیام تا این شرایط حاضر چه نتیجه می‌شود گرفت و چه آینده‌ای در پیش روی مردم ماست؟یا به عبارتی راه‌حل برای ادامه قیامها چیست؟
یک‌سال از قیام آبان گذشته است آنچه که به عیان به چشم می‌خورد برتری تعادل‌قوا در جبهه خلق علیه ضدخلق است؟ رژیم هرگز موفق به سرکوب قیام آبان نشد و نتوانست جلوی استمرار آن را بگیرد و نتوانست خود را از لبه پرتگاه سرنگونی دور کند و نتوانست فضای ارعاب را بر جامعه حاکم کند و موفق نشد که چشم‌انداز قیامهای آتی را از بین ببرد و برای خودش، امنیت و فرجه بقا بخرد.
قیام آبان به یمن اقدامات کانون‌های شورشی و دلاوری زنان و مردان و جوانان میهن زنده مانده و رو به جلو در حرکت است.
و شاید تنها سؤال این باشد که چگونه باید جرقه قیام بعدی را بزنیم و شعله‌های قیام را به یکدیگر گره زده تا آتشفشانی برانداز و بنیان‌کن بپا کنیم. برای پاسخ به این سؤال از پیام‌های رهبر مقاومت؛ برادر مسعود وام می‌گیریم:
مسعود رجوی: «پاسخ واقعی و ضروری و حقیقی در جنگ صد برابر و شورشگری حداکثر بوده و هست و خواهد بود. آن‌قدر که از طریق کانون‌های شورشی به ارتش آزادیبخش ملی اعتلاء یابد و سپاه دشمن ضدبشر را درهم بکوبد. راستی وقتی دیکتاتوری دینی می‌زند و حمله می‌کند و آتش می‌گشاید چه باید کرد؟ مشت در برابر مشت، حمله در برابر حمله، آتش جواب آتش»
مسعود رجوی به جوانان میهن در پی اعدام مصطفی و نوید: برای دفاع از خود و خلق در زنجیر مسلح شوید!